توصیه‌هایی برای والدین کودک مبتلا به اختلال یادگیری

• از تشخیص زودهنگام مشکل فرزندتان اطمینان حاصل کنید.
• به توصیه‌های دیگران مانند “به مرور زمان رشد خواهد کرد” یا اینکه “کاری نمی‌توانید در مورد این اختلال انجام دهید” گوش ندهید. در اکثریت قریب به اتفاق موارد، می‌توان کاری برای درمان اختلال یادگیری انجام داد. بنابراین همیشه زمان برای کم آوردن و رها کردن کودکتان دارید.
• مقابله با دیسفوریا عمدتاً به شما بستگی دارد.
• ناراحتی‌تان را نادیده نگیرید، اما به کودک فشار نیاورید و سعی کنید خواسته‌های معقولانه داشته باشید.
• هر روز کارهایی را انجام دهید که هم شما را خوشحال می‌کند و هم برای کودک مفید است.
• از کودک به خاطر چیزهایی که در آن مهارت دارد قدردانی کنید، حتی اگر آن چیز کوچک باشد. باید یک سیستم پاداش برای کودک ایجاد کنید که انگیزه بگیرد و ارزش تلاش کردن را برای وی داشته باشد.
• کودک را دقیقا به خاطر کاری که انجام داده تنبیه کنید و کلمات را سنجیده انتخاب کنید.

آنچه والدین را در رابطه با اختلال یادگیری آزار می‌دهد عبارتند از:

• همکاری با مدرسه: اگر همکاری با مدرسه ناکافی باشد، این موقعیت برای والدین معمولا استرس زاست. یکی از گزارش‌هایی که والدین در این رابطه داده‌اند، تحقیر کودک‌شان در مدرسه و توسط معلم بوده است.
• همکاری با مشاوران: پدیده‌ای که اغلب مورد انتقاد مراکز مشاوره قرار می‌گیرد، ناکافی بودن توانایی برخی از مشاوران در اطلاع رسانی به والدین در مورد نحوه کار با کودک است.
• نارساخوانی: نارساخوانی برای والدین آزار دهنده است زیرا والدین ساعت‌های زیادی را با کودک خود کار می‌کنند و معمولا نتایجی که بدست می‌آورند با مدت زمانی که به آموزش اختصاص داده‌اند مطابقت ندارد.
• پیش داوری: پیش داوری اغلب توسط پدران و یا مادربزرگ‌ها و پدربزرگ‌ها انجام می‌شود که برای والدین بسیار آزار دهنده است. جملاتی مثل “تو به کی رفتی و این مشکل در خانواده ما هرگز رخ نداده بود.” هر مادری را آزار می‌دهد.
• احساس گناه: برخی از اختلالات یادگیری ارثی هستند و معمولا والدین خود را به خاطر انتقال این اختلال به فرزندانشان سرزنش می‌کنند.